به گفته محققان استرالیایی که می‌گویند یافته‌های آنها تصویری هشیارکننده از گونه‌های در معرض خطر در مناظر مستعد آتش‌سوزی نشان می‌دهد، گونه‌های در معرض خطر در استرالیا به دلیل آتش‌سوزی‌های مکرر و کوچک‌تر شدن مناطق نسوخته، در حال از دست دادن زیستگاه گسترده‌ای هستند.
را مطالعه الگوهای آتش سوزی در استرالیای جنوبی از سال 1980 تا 2021 را بررسی کرد که شامل 415 ذخیره گاه (21.5 میلیون هکتار) است که میزبان 129 گونه پرنده، پستاندار، خزندگان و قورباغه در معرض خطر است.
آنها دریافتند که فراوانی آتش سوزی ها 32 درصد افزایش یافته و سطح پوشش گیاهی نسوخته از 61 درصد به 36 درصد کاهش یافته است.
پوشش گیاهی نسوخته، به ویژه پوشش گیاهی نسوخته طولانی یا رشد قدیمی، به عنوان زیستگاه حیاتی برای گونه های جانوری در مناظر مستعد آتش سوزی شناخته می شود.
این مناطق اغلب شامل گودال درختان، چوب های افتاده و دیگر ساختارهای پیچیده هستند که حیوانات می توانند در آنها پنهان شوند، پرورش دهند، حرکت کنند و تغذیه کنند.
دانشیار دایانا فیشر از دانشگاه کوئینزلند، که در این مطالعه شرکت نداشت، به مرکز رسانه علمی استرالیا گفت که “بسیاری از حیوانات در استرالیا و سراسر جهان به پوشش گیاهی قدیمی یا زیستگاه های کوهستانی حساس به آتش نیاز دارند.”
نتایج مطالعه نشان می دهد که شدیدترین اثرات این تغییرات گسترده در مناطق با ارتفاع زیاد، بهره وری زیست محیطی بالا و کاهش شدید بارندگی مشاهده می شود.
فیشر افزود که حیواناتی که در این مناطق زندگی می کنند “به دلیل خشکسالی های فزاینده و آتش سوزی های بعدی تحت تغییرات آب و هوایی با سرعت بیشتری از بین می روند.”
گونه‌های کوهستانی قبلاً توسط مکانیسم‌های دیگر تغییر آب و هوا تهدید می‌شوند – بسیاری از آنها از نظر فیزیکی قادر به تحمل گرما نیستند و پوشش زیستگاه‌های خنک و مرطوب مناسب آنها در حال افزایش است، بنابراین دامنه آنها به سرعت در حال کاهش است تا زمانی که ناپدید شود.»
در حالی که این مطالعه گفتگوها را در مورد بهترین شیوه‌های مدیریت آتش‌سوزی تجدید می‌کند، راه‌حل‌های مشخصی ارائه نمی‌دهد – این موضوع برای تحقیقات آینده است.
اما به گفته دانشیار برت مورفی از دانشگاه چارلز داروین، “این یافته های نگران کننده یک معمای مدیریتی” برای روسای آتش نشانی استرالیا ایجاد می کند.
یکی از مهمترین ابزارهای مورد استفاده توسط مدیران آتش نشانی (از جمله روی مخازن) سوزاندن عمدی در شرایط آتش خفیف است (معروف به سوزاندن تجویز کرد یا سوزاندن برای کاهش خطر)، او می گوید.
در حالی که سوزاندن تجویز شده در مقیاس بزرگ برای کاهش شدت آتش‌سوزی‌های جنگلی مفید است، اما هر ساله باعث افزایش مساحت سوزانده می‌شود که این امر باعث کاهش میزان مناطق نسوخته برای مدت طولانی برای این گونه‌های در معرض خطر می‌شود.
او افزود: «ما به رویکردهای مدیریت آتش جدید فراتر از سوزاندن تجویز شده در مقیاس بزرگ نیاز خواهیم داشت که به طور خاص حفاظت از زیستگاه‌های نسوخته را هدف قرار دهد.
کارشناسان حفاظت از محیط زیست مانند پروفسور یوان ریچی از دانشگاه دیکین به نظر می رسد موافق هستند که یافته ها نیاز به در نظر گرفتن تغییر شیوه های سوزاندن تجویز شده و سیاست های مدیریت آتش را برجسته می کنند.
او می‌گوید: یکی از روش‌های رایج باید مورد سؤال قرار گیرد، او می‌گوید: «سوخت‌های «پاک‌سازی» – که در آن مدیران اغلب تکه‌های نسوخته را پس از آتش‌سوزی یا سوختگی‌های تجویز شده هدف قرار می‌دهند و می‌سوزانند، به‌عنوان وسیله‌ای برای تلاش برای کاهش خطر آتش‌سوزی‌های آینده – باید به طور فزاینده‌ای مراقب بود. و کاهش داد.»
استادیار گرانت واردل-جانسون از دانشگاه کرتین، کارشناس بوم شناسی جنگل، این احساسات را تکرار کرد و افزود که فلسفه های حفاظت از سوختگی “از لحاظ علمی منسوخ شده اند” و “نیاز به اصلاح فوری دارند”.
او پیشنهاد کرد که بر روی توسعه پناهگاه های روی زمین – بالاترین لایه برگ در جنگل – در جنگل های اکالیپت متمرکز شود تا از آتش محافظت شود.
واردل-جانسون می‌گوید توسعه پناهگاه‌های روی زمین «شدت و پتانسیل آتش‌سوزی جنگل‌ها را کاهش می‌دهد»، و اضافه کرد که مناطقی که این نظریه را درک می‌کنند اکنون با پوشش گیاهی نسوخته‌ای طولانی‌تر نسبت به پوشش گیاهی که در سه سال گذشته سوخته‌اند، سوختگی‌های کمتری را تجربه می‌کنند.
دکتر Sanjeev Kumar Srivastava از دانشگاه Sunshine Coast اضافه کرد که سوزاندن وصله ممکن است جایگزین مناسب تری باشد که به مدیران این امکان را می دهد تا نقاط سوخته و نسوخته را به جای تلاش برای کنترل مناطق بزرگ نسوخته که می تواند منجر به شدت بالا شود، حفظ کنند و آتش سوزی در مقیاس بزرگ
به طور کلی، نتایج مطالعه، تعادلی را که مدیران آتش نشانی باید حفظ کنند تا از ایمنی ساکنان و یک محیط سالم اطمینان حاصل کنند، برجسته می کند – چیزی که با تغییرات آب و هوایی به طور فزاینده ای دشوار می شود.
پروفسور جیسون شارپلز، دانشمند آتش‌سوزی جنگلی UNSW کانبرا، می‌گوید این یافته‌ها با مطالعات مشابه در سایر مناطق مستعد آتش‌سوزی جهان مطابقت دارد و تأثیر تغییر آب و هوا بر رژیم‌های آتش‌سوزی ما را برجسته می‌کند.
مدت‌ها پیش انتظار می‌رفت که تغییرات اقلیمی انسانی، رژیم‌های آتش‌سوزی را به سمت آتش‌سوزی‌های مکرر و شدید در بسیاری از نقاط جهان، از جمله جنوب استرالیا سوق دهد، و این مطالعه تأیید بیشتری می‌کند که این تغییرات در حال حاضر در حال انجام است.
